Ebeveynler acaba hayır dersem çocuğum beni sevmez mi, kötü bir ebeveyn mi olurum? Veya kendi çocukluk deneyimlerini düşünerek “Ben çocuğumu böyle yetiştirmeyeceğim, özgür olacak.” düşüncesinde olabiliyorlar. Ama sınır koymak her şeye hayır demek veya özgürlüğünü kısıtlamak değildir.
Bir düşünün:
Çocuk kahvaltı vakti olmasına rağmen parka gitmek istiyor ve ağlayarak “şimdi gidelim.” diye ısrar ediyor.
Ebeveyn çaresiz kalıyor ve “tamam hadi gidelim.” diyor.
“Yeterince ağlarsam istediğim olur.”
Oysa bunun yerine “Şu an kahvaltı saati, kahvaltıdan sonra parka gidebiliriz.” denildiğinde hem sınır koyulmuş hem de çocuğun duygusu görülmüş olur.
Sınır konulmayan bir çocuk, nerede durması gerektiğini bilemez. Bu da öfke ve güvensizlik yaratabilir.
Peki çocuklara nasıl sınır koyabiliriz?
Net ve tutarlı olun.
Bir gün izin verip ertesi gün izin vermemek kafa karıştırır. Çocuğunuz kuralların her zaman geçerli olduğunu bilmelidir.
Kısa ve anlaşılır konuşun.
“Şimdi uyku zamanı, yarın sabah oyuna devam edebiliriz.” gibi basit ifadeler kullanın.
Alternatif sunun.
Sadece “hayır” demek yerine seçenek verin: “Şimdi parka gidemeyiz ama evde top oynayabiliriz.”
Duygularını kabul edin.
“Parka gitmek istediğini biliyorum, bu seni üzdü. Kahvaltıdan sonra gideceğiz.” diyerek hem duygusunu görmüş hem de sınırı koymuş olursunuz.
Rol model olun.
Çocuğun sınırları öğrenmesi için sizin de kendi sınırlarınızı korumanız önemlidir.
Sevgiyle kararlılığı birleştirin.
Bağırmadan, sakin ama net bir tavırla sınır koymak çocuğun güven duygusunu güçlendirir.
✨ “Çocuğunuza sınır koyduğunuzda onu sınırlamış değil, aslında özgürleşmesi için güvenli bir alan sunmuş oluyorsunuz.”
